Het leek in de villa wat beter te gaan maar deze zondag zijn we toch weer lekker vroeg wakker.
Ronald zegt dat ik hem heb aangestoken met mijn verkoudheid en dat hij zo snurkt omdat hij een dikke keel heeft (yeh right).
Het ontbijt in het hotel is heeeeeerlijk, er is van alles en, ook niet geheel onbelangrijk, het zit bij de prijs in. We gaan blijkbaar wel op een verkeerd tijdstip eten want het is beredruk, veel mensen gaan om 9u met een van de bussen naar de parken toe (ook voor hotelgasten gratis). Er is toast, bagels, roombroodjes, ei, jam, marmelade, verschillende soorten cornflakes, sap, thee, koffie, melk, vers fruit, joghurt, cake etc..
De koffers worden hierna in de auto gedaan en we rijden richting het vliegveld. Daar worden de meisjes afgezet bij United en gaan de mannen de auto terugbrengen. Het bonnetje komt op o euro te staan, altijd weer een goed teken.
Bij de incheck-balie worden alle koffers gewogen en goed bevonden (yeah!!). Ronald meldt zich bij de premier gasten balie van United en we kunnen nog op de wachtlijst voor een vlucht eerder, vinden we ook goed.
Hierna weer de douane. De schoenen weer uit, horloges en riemen af, neusdruppels in een zakje en we komen er weer zonder piepjes vanaf. Bep moet alleen weer in een glazen hokje staan omdat ze een knieprothese heeft en omdat ze dus apart gefouilleerd moet worden met een metaaldetector en door een vrouw.
De mevrouw die dit komt doen is erg aardig (!) en legt geduldig aan Simoon uit wat ze gaat doen die dit weer voor Bep vertaalt.
Trouwens op de vliegvelden in the US of A geen bodyscanners te bekennen!!!!!
Na de monorail gaan we lekker met een cherry coke zero gaan zitten en Roon loopt naar de gate om te zien of we met een vlucht eerder meekunnen. Na een half uur (!) komt hij terug en zegt dat er maar 1 plekje op de eerdere vlucht is en dan we dus gewoon onze eigen UA228 nemen van 14.28u.
Dan gaan wij lekker lunchen bij Wendy’s en de meisjes Thies bij de Mexicaan.
Dit vliegtuigje ging naar de Bahama’s en we wilden eigenlijk wel mee…..
De eerste vlucht verloopt goed, wel wat turbulentie, maar goed op tijd.
We kunnen na een sanitaire stop gelijk doorlopen naar de UA 946 die al aan het boarden is.
We vertrekken hier ook op tijd. De mannen nemen een Normison in en kunnen een paar uurtjes slapen. Bep dommelt ook steeds weg en Simoon en ik doen geen oog dicht. We hebben erge turbulentie aan het begin van de rit en the Captain adviseert ons om snel onze drankjes leeg te maken. Ik haat dit. Ik span alles in mijn lijf nog meer aan.
Ik kijk voor de afleiding naar Disney’s Aladdin en vervolgens 3 maal naar Up in the air met George Clooney, een mens moet wat.
Om 7.15u landen we op Schiphol, ik ben ook echt helemaal klaar met dat vliegen. Ik heb zo’n pijn aan de achterzijde van mijn benen van het verkrampt zitten dat ik pijnstilling in moet nemen om goed te kunnen lopen.
De koffers liggen echt ontzettend snel op de band, we hebben niks aan te geven bij de douane en mogen alle 5 doorlopen. De koffers blijken achteraf wel met de eerste vlucht naar Washington te zijn meegegaan. En drie van de negen koffers zijn opengemaakt door de TSA.
De bus naar P3 laat even op zich wachten. Dan gaan Simoon en Roon (nieuw komisch duo) op zoek naar de auto’s en duiken we de file in naar huis.
Thuis aangekomen hebben we een koud huis en hebben we geen warm water. De ketel moet bijgevuld worden. Dit is wel het laatste waar we op zitten te wachten. Ik word hier zo sjaggo van. De mannen klussen samen een half uur aan de ketel en de verwarming en alles doet het vervolgens weer.
Robert gaat onder de douche en naar school (de bikkel), Roon en ik gaan douchen en slapen vervolgens anderhalf uur. De koffers worden uitgepakt en Roon vult de wasmand (alles was in het huisje nog gewassen). Roon gaat hierna naar zijn werk en ik ga Sam ophalen in Den Haag, die verschrikkelijk blij is om mij te zien.
Bep en Simone hebben allebei een lekker snotterneusje en keelpijn en ik kan trots zeggen dat ik nog zo close met mijn familie ben dat ik ze de griep kan geven.
Het was weer heerlijk.